Na plantacjach rzepaku w Polsce występuje kilkadziesiąt gatunków
chwastów. Najczęściej są to: maruna bezwonna, rumian polny, rumianek
pospolity, komosa biała (głównie w rzepaku jarym), gwiazdnica pospolita,
przytulia czepna, jasnoty, tobołki polne, tasznik pospolity, przetaczniki, fiołek polny, miotła zbożowa, samosiewy zbóż.
Długi okres wegetacji rzepaku ozimego oraz często występujące
uszkodzenia mrozowe roślin powodujące przerzedzenie łanu sprawiają, że
zagrożenie ze strony chwastów jest szczególnie duże. Ochrona plantacji
przed zachwaszczeniem jest więc niezbędnym elementem technologii
produkcji, który umożliwia uzyskanie dobrego plonowania. Ochrona przed
chwastami jest najbardziej skuteczna, jeśli obejmuje zarówno działania
profilaktyczne (dobór odpowiedniego stanowiska pod uprawę, staranną
agrotechnikę, optymalny termin siewu, użycie materiału siewnego bez
zanieczyszczeń nasionami chwastów), jak i bezpośrednie zwalczanie
chwastów za pomocą herbicydów.
Na plantacjach rzepaku ozimego herbicydy powinny być zastosowane przed
wschodami rzepaku lub po wschodach w okresie jesieni. Zabiegi wiosenne
są na ogół mniej skuteczne z uwagi na to, że chwasty znajdują się już w
późniejszych fazach rozwojowych i cechują się mniejszą wrażliwością na
zastosowane środki chwastobójcze.
Biorąc pod uwagę sposób działania substancji aktywnej, herbicydy
zalecane do stosowania w rzepaku można podzielić na następujące grupy:
Regulatory wzrostu (/chlopyralid/).
Chlopyralid
jest selektywnym
herbicydem o działaniu układowym, przeznaczonym do zwalczania chwastów
dwuliściennych, jak np.: chaber bławatek, maruna bezwonna, rumiany i
rumianki, mlecze, ostrożeń polny. Preparat wnika do roślin głównie przez
liście, ale może być ponadto pobierany przez korzenie. Okres
połowicznego rozkładu w glebie wynosi 14-56 dni. Może być stosowany
jesienią w fazie 4-6 liści rzepaku lub wiosną w momencie ruszenia
wegetacji (zanim rzepak zacznie tworzyć pąki kwiatowe).
Inhibitory wzrostu siewek (/alachlor, dimetachlor, metazachlor,
propa-chlor, napropamid, propyzamid, trifiuralina/).
Herbicydy
należące
do tej grupy działają na rośliny w czasie kiełkowania nasion oraz krótko
po wschodach. W związku z tym środki te stosuje się najczęściej
doglebowo, przed wschodami rzepaku. Herbicydy te są szybko pobierane z
gleby, głównie przez pędy kiełkujących roślin (koleoptyl, hipokotyl,
liścienie) oraz w mniejszym stopniu przez korzenie, i przemieszczane do
stożków wzrostu. Przemieszczanie to jest szybsze w warunkach dużej
wilgotności gleby, wysokiej temperatury oraz niskiej wilgotność
powietrza. Niektóre z nich (metazachlor, propachlor, propy-zamid) można
stosować po wschodach rzepaku, ale zwalczane chwasty nie powinny być w
tym czasie w starszej fazie rozwojowej niż faza 2 liści.
Okres połowicznego rozkładu w glebie jest bardzo zróżnicowany i w
zależności od substancji aktywnej wynosi od 1 tygodnia (/metazachlor/)
do kilku lub nawet kilkunastu tygodni (/trifiuralina/).
Inhibitory syntezy barwników (/chlomazon/).
Chlomazon jest pobierany
przez korzenie i pędy kiełkujących roślin, a następnie przemieszczany do
liści. W związku z tym stosuje się go bezpośrednio po siewie rzepaku, na
dobrze uprawioną glebę. Nowo powstające liście roślin wrażliwych reagują
bieleniem tkanek nawet na niewielką ilość tego herbicydu. Dalszym
następstwem działania herbicydu jest zahamowanie wzrostu i zamieranie
roślin. Również rośliny rzepaku mogą reagować na chlomazon lekkim,
przemijającym bieleniem brzegów liści, ale nie ma to wpływu na plon.
Okres połowicznego rozkładu tego herbicydu w glebie wynosi 15-45 dni.
Inhibitory syntezy lipidów (grupa graminicydów: /chizalofop,
chletodym, cykloksydym, fluazyfop, haloksyfop, propachizafop/).
Herbicydy te przeznaczone są do zwalczania rocznych i wieloletnich
chwastów jednoliściennych. Są one szybko wchłaniane przez liście, a
następnie przemieszczane do stożków wzrostu pędów i korzeni. Wyżej
wymienione graminicydy stosuje się dolistnie. Najlepsze efekty działania
uzyskuje się, gdy w czasie zabiegu chwasty jednoroczne są w fazie od 2
liści do końca krzewienia, a chwasty wieloletnie (np. perz) w fazie 4-8
liści. Ze względu na zachowanie pełnego bezpieczeństwa dla roślin
rzepaku, należy zwrócić uwagę, by zabieg jesienny był wykonany, gdy
rośliny rzepaku wytworzyły przynajmniej 1 parę liści, natomiast
stosowanie wiosenne nie powinno odbywać się później niż w fazie początku wydłużania pędów rzepaku (BBCH 30).
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz